Κάποτε θα με διαβάσεις ίσως, θα ακούσεις τα τραγούδια μου, θα με κατανοήσεις.
Αλλά δε θα 'μαι εγώ πια. Θα 'ναι αυτή η μάσκα που φορούν στους πεθαμένους.
Όσους τους χρησιμοποιούν μετά το θάνατό τους, όταν οι ίδιοι δεν υπάρχουν.
Όσο υπήρχα με φοβόσουν. Όσο υπήρχα δε με άντεχες.
Δεν είχες καν τη δύναμη να μείνεις ένα δευτερόλεπτο κοντά, άμα σου το ζητούσα.
Θα προτιμούσα να μη με διάβαζες ποτέ.
Είναι καλύτερο ν' αγοράσεις ή να κλέψεις ένα μπλουζάκι με την φάτσα μου επάνω τυπωμένη. Κι ας σου φαίνεται γελοίο. Κι ας μου φαίνεται γελοίο.
Θέλεις να πατάς σταθερά. Σ' αρέσουν οι ρηχές θάλασσες. Σ' αρέσει να γυρνάς τον κόσμο, αλλά πάντα στα ρηχά. Εμένα μ' αρέσουν οι βαθιές θάλασσες. Κι ας μη γυρνώ τον κόσμο.
Κι ας μη με νομίζει κολλημένο στο ίδιο αυτό σημείο.
Δεν υπάρχει σύμπαν, υπάρχουν μόνο στιγμές, συμπαντικές στιγμές.
Αν φτάσεις στην ακινησία, μπορείς παντού να ταξιδέψεις. '
Ηταν σαν να πέρασε από δω ο Ετσι και να μας έδωσε ζωη και να γινήκαμε όλοι έτσι και ξαναφέυγοντας ο Ετσι ρούφηξε όλη την ζωή παίρνοτας πίσω ότι είχε δώσει.Μαζί και μια σταγόνα από τον καθένα.Ισως του χρειαζόταν για να χει τη δύναμη να περπατά για το αίμα που χε χάσει.Ισως αυτό νομίζουν όλοι.Κι ίσως γιαυτό τον αποφεύγουν το βρίζουν και τον θεωρούν αλήτη.Ισως το πήρα κι εγώ έτσι.Αλλά τον ξέρω εγώ τον Ετσι.Και ήμουν πριν κι εγώ σαν Έτσι.Θέλει κουράγιο να σαι Ετσι.Για να μπορείς να παραμείνεις έτσι πρέπει να παίζεις και την ψυχή σου.Κι εγώ το ξέρω δεν είναι έτσι.Και ο καθένας είν ο Έτσι…
…Μια είναι η βόλτα, μόνο μια, αυτή θα μας λευτερώσει.
Δε σταματάει αυτή η βόλτα, ούτε ποτέ της έχει αρχίσει…
"Ν. Ασιμος"
Αλλά δε θα 'μαι εγώ πια. Θα 'ναι αυτή η μάσκα που φορούν στους πεθαμένους.
Όσους τους χρησιμοποιούν μετά το θάνατό τους, όταν οι ίδιοι δεν υπάρχουν.
Όσο υπήρχα με φοβόσουν. Όσο υπήρχα δε με άντεχες.
Δεν είχες καν τη δύναμη να μείνεις ένα δευτερόλεπτο κοντά, άμα σου το ζητούσα.
Θα προτιμούσα να μη με διάβαζες ποτέ.
Είναι καλύτερο ν' αγοράσεις ή να κλέψεις ένα μπλουζάκι με την φάτσα μου επάνω τυπωμένη. Κι ας σου φαίνεται γελοίο. Κι ας μου φαίνεται γελοίο.
Θέλεις να πατάς σταθερά. Σ' αρέσουν οι ρηχές θάλασσες. Σ' αρέσει να γυρνάς τον κόσμο, αλλά πάντα στα ρηχά. Εμένα μ' αρέσουν οι βαθιές θάλασσες. Κι ας μη γυρνώ τον κόσμο.
Κι ας μη με νομίζει κολλημένο στο ίδιο αυτό σημείο.
Δεν υπάρχει σύμπαν, υπάρχουν μόνο στιγμές, συμπαντικές στιγμές.
Αν φτάσεις στην ακινησία, μπορείς παντού να ταξιδέψεις. '
Ηταν σαν να πέρασε από δω ο Ετσι και να μας έδωσε ζωη και να γινήκαμε όλοι έτσι και ξαναφέυγοντας ο Ετσι ρούφηξε όλη την ζωή παίρνοτας πίσω ότι είχε δώσει.Μαζί και μια σταγόνα από τον καθένα.Ισως του χρειαζόταν για να χει τη δύναμη να περπατά για το αίμα που χε χάσει.Ισως αυτό νομίζουν όλοι.Κι ίσως γιαυτό τον αποφεύγουν το βρίζουν και τον θεωρούν αλήτη.Ισως το πήρα κι εγώ έτσι.Αλλά τον ξέρω εγώ τον Ετσι.Και ήμουν πριν κι εγώ σαν Έτσι.Θέλει κουράγιο να σαι Ετσι.Για να μπορείς να παραμείνεις έτσι πρέπει να παίζεις και την ψυχή σου.Κι εγώ το ξέρω δεν είναι έτσι.Και ο καθένας είν ο Έτσι…
…Μια είναι η βόλτα, μόνο μια, αυτή θα μας λευτερώσει.
Δε σταματάει αυτή η βόλτα, ούτε ποτέ της έχει αρχίσει…
Κι έχω μια τελευταία επιθυμία. Γιατί ένα πολέμαρχος πάντα την έχει: Αν με σκοτώσει κάποιος, γιατί δεν πρόκειται να σκοτωθώ μονάχος, ούτε ν’ αυτοκτονήσω, όπως προσπάθησαν μερικοί να με δηλητηριάσουν πληρώνοντας τους απατεώνες γιατρούς τους, θέλω να με ξεχάσετε όλοι. Κι ούτε ποτέ ν’ αναφέρετε το όνομά μου, γιατί δεν θέλω καμία στρέβλωση και καμία δολοφονία στο όνομά μου.
συνέντευξη 11-5-1987 στην Ελευθεροτυπία στο Γιώργο Βιδάλη
"Ν. Ασιμος"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου