Παρασκευή 20 Ιουλίου 2012

θυμάμαι


Ίσως ένα πρωί να ξυπνήσεις και να με πάρεις τηλέφωνο να μου πεις ότι με θες. Να αφήσεις κατά μέρος κάθε σου εγωιστική αντίδραση, κάθε σου ανασφάλεια και κάθε σου φόβο και να γυρίσεις να μου το πεις στα ίσια, κατάματα. Χωρίς αναστολές, χωρίς να φοβάσαι για το αν θα σε κρίνω. Ίσως να έρθεις με ένα λουλούδι και να μου πεις μέσα σε δάκρυα χαράς ή με ένα απλό, ήρεμο χαμόγελο ένα σκέτο "ήρθα". Δεν θα σε παρεξηγήσω, δεν θα απαιτήσω τίποτα περισσότερο. Θα μου αρκεί αυτό. Το ότι ήρθες έτσι όπως ήρθες. Δε θα με νοιάζει τίποτα περισσότερο, δεν θα ψάχνω κάτω από σκεπάσματα ούτε πίσω από τις λέξεις. Θα πάψω να αγκαλιάζω το μαξιλάρι και θα σταματήσω να κρύβομαι από το φως.

Πέμπτη 19 Ιουλίου 2012

Λίθος



Να συλληφθείς | να γεννηθείς | να μεγαλώσεις | να μοιάσεις | να μάθεις να φέρεσαι | να ζήσεις να χτίσεις | ένα σπίτι να έχεις | να μένεις μόνος τα βράδια | στους τοίχους που μοιάζουν | μ’ αυτά τα όρια που βάζεις | για να έχεις | να έχεις | να έχεις. 

Να βγεις | να δεις κάποιον | να θες να του πεις | να μη βγει έξω και φυγει | κι αυτός απ’ τη Γη.


Παρασκευή 13 Ιουλίου 2012

#Spain_summer_2012_real_democracy




Τι θέλουν κ αυτοί οι ισπανοί μωρέ κ εξεγείρονται καλοκαιριάτικα, ωχουου μας τα πρήξανε. 
Δε βλέπετε τον έλληνα? Χούντα μπαίνει, χούντα βγαίνει τσιφτετέλι, μπάλα κ φραπέ.





Δευτέρα 2 Ιουλίου 2012

Λαχταρώ

Εγώ θέλω να κοιμάμαι πλάι σου.
Και να σου κάνω τα ψώνια σου, και να σου κουβαλάω τις σακούλες σου,
Και να σου λέω πόσο πολύ μου αρέσει να είμαι μαζί σου,
Και να θέλω να παίζουμε κρυφτό,
Και να σου δίνω τα ρούχα μου, και να σου λέω πόσο μ’ αρέσουν τα παπούτσια σου,
Και να κάθομαι στις σκάλες ώσπου να κάνεις μπάνιο,